Κώστας Γεωργάκης.Ποιος το ξέρει?Ποιος τον θυμάται?Ποιος έχει ιδέα περί τίνος πρόκειται?ΚΑΝΕΙΣ!Ή τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία.Ανήκω άλλωστε σ' αυτήν και συγχαίρω όποιον τον ξέρει και τον θυμάται.Κάνοντας την καθιερωμένη μου βόλτα στο internet, βρήκα τι έγινε σαν σήμερα...και βρήκα το εξής:

1970: Κραυγάζοντας «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα», ο φοιτητής Κώστας Γεωργάκης αυτοπυρπολείται στη Γένοβα της Ιταλίας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικό καθεστώς στην Ελλάδα.

Και για κάποιο λόγο μου τραβάει το ενδιαφέρον!Ποιος είναι ο Κώστας Γεωργάκης?Γιατί δεν τον έχω ακούσει ποτέ?Ούτε μια μικρή αναφορά!!Ψάχνω αρχικά για την ζωή του.Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1968,και ο πατέρας του ήταν μέλος της Ένωσης Κέντρου και ο ίδιος ήταν μέλος ΕΔΗΝ της Νεολαίας της Ένωσης Κέντρου.Το καθεστώς της χούντας, τον έπνιγε και τον αηδίαζε.Σε επιστολή σε φίλο του γράφει:

«Θυμάμαι μια φορά, εδώ και τρία χρόνια, προτού φύγω από Κέρκυρα με φώναξε ο τότε διοικητής να μου κάνει συστάσεις... Προσποιήθηκα ότι υπάκουα κι ήταν η πρώτη φορά που ένοιωσα αηδία για τον εαυτό μου».

Προσπαθώντας να ξεφύγει κι έχοντας την οικονομική δυνατότητα, πηγαίνει στην Ιταλία να σπουδάσει και γράφεται στην Σχολή Μηχανικών.Τον πρώτο καιρό, για χάρη του πατέρα του που φοβόταν για την ζωή του γιου του, μένει 'ήσυχος' και αμέτοχος στις εκεί αντιχουντικές φοιτητικές παρατάξεις.Το καλοκαίρι όμως του 1968 γράφεται στην ΕΔΗΝ και το καλοκαίρι του 1970 τα πράγματα γίνονται δύσκολα.Η Χούντα προσπαθώντας να καταπνίξει την αντιδικτατορική τους δράση παγώνει την οικονομική βοήθεια των γονιών τους απ'την Ελλάδα,διακόπτουν τις αναβολές στράτευσης που είχαν ως φοιτητές και απειλούν πλέον τους ίδιους και τις οικογένειές τους. 
Παράλληλα ο Κώστας Γεωργάκης δίνει ανώνυμη συνέντευξη στο Ιταλικό περιοδικό "Sigla a" στην οποία δίνει στεγνά τον ρόλο των χαφιέδων μέσα στις φοιτητικές παρατάξεις.Τους χρηματισμούς, τα αρχικά των ονομάτων και τους εκβιασμούς.
Η ταυτότητα του όμως δεν μένει για πολύ κρυφή.Η δικτατορία μαθαίνει ποιος είναι,την ζωή του, την δράση του και την οικογένεια του και περνάει στην αντεπίθεση εκβιάζοντας τον ίδιο και την οικογένεια του.
Το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 1970 παίρνει την μεγάλη απόφαση.Γράφει στον πατέρα του :

Αγαπημένε μου πατέρα. Συγχώρεσε μου αυτή την πράξη, χωρίς να κλάψεις. Ο γιος σου δεν είναι ένας ήρωας. Είναι ένας άνθρωπος, όπως οι άλλοι, ίσως με λίγο φόβο παραπάνω. Φίλησε τη γη μας για μένα. Μετά από τρία χρόνια βίας δεν αντέχω άλλο.Δε θέλω εσείς να διατρέξετε κανέναν κίνδυνο, εξαιτίας των δικών μου πράξεων. Αλλά εγώ δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά παρά να σκέπτομαι και να ενεργώ σαν ελεύθερο άτομο. Σου γράφω στα ιταλικά για να προκαλέσω αμέσως το ενδιαφέρον όλων για το πρόβλημά μας. Ζήτω η Δημοκρατία. Κάτω οι τύραννοι. Η γη μας που γέννησε την ελευθερία θα εκμηδενίσει την τυραννία! Εάν μπορείτε, συγχωρέστε με. Ο Κώστας σου

Αποχαιρετάει την αρραβωνιαστικιά του και με το αμάξι του(στου οποίου το παρμπρίζ είχε κολλημένη την φώτο του Α.Παπανδρέου)πηγαίνει στην πλατεία Ματεότι της Γένοβας.Παίρνει 3 μπουκάλια βενζίνη και κατευθύνεται στα σκαλιά του Παλάτσο Ντουκάλε.Αυτοπυρπολείται.
Οι οδοκαθαριστές τον βλέπουν και προσπαθούν να τον σώσουν.Μάταια.Ο ίδιος τρέχει και φωνάζει "Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα","Το έκανα για την Ελλάδα μου".Το γεγονός συγκλονίζει τον κόσμο όχι όμως και την Ελλάδα.Στην Ελλάδα?Σιγή ιχθύος!Στο εξωτερικό τιμούν τον Έλληνα "ήρωα" αλλά η χούντα τον "βγάζει τρελό"

Εξ όσων αντελήφθην και εκ των λεχθέντων υπό των συμφοιτητών του ούτος είχεν επανειλημμένως κρίσεις μελαγχολίας κυρίως διότι επεβάρυνε τον πατέρα του οικονομικώς ενώ ο ίδιος επίστευεν ότι δεν θα επετύγχανε τελικώς να περατώση τας σπουδάς του. Επίσης ότι κατητρύχετο από αδικαιολόγητον άγχος ότι εάν επανέλθη εις Κέρκυραν δεν θα τω επιτραπή να αναχωρήση εκ νέου εις Ιταλίαν

Η κηδεία γίνεται στην Γένοβα στις 23 Σεπτεμβρίου.Η χούντα καθυστερεί τη μεταφορά της σωρού,φοβούμενη τις αντιδράσεις.Το σώμα του Γεωργάκη φυλάσσεται στο νεκροτομείο για 4 τουλάχιστον μήνες όπου και μεταφέρεται κρυφά στην Κέρκυρα.Στην κηδεία ήταν μόνο ένα περιπολικό και ένα ταξί με την οικογένεια του.



Δεν θεωρώ ότι τέτοιου είδους αυτοθυσίες οδηγούν κάπου ούτε ότι δίνουν λύσεις!Δυστυχώς αφήνουν μόνο ένα κενό στις καρδιές των αγαπημένων τους ανθρώπων.Απλά το μόνο που θα ήθελα να σχολιάσω χωρίς να ηρωποιώ καμία πράξη ..είναι ότι ο Κώστας Γεωργάκης εκφράζοντας την δυσαρέσκεια του κάηκε ζωντανός...σήμερα ο χι ο ψι ο τάδε και ο δείνα ρίχνουν φωτιά σε τράπεζες(γιατί?μα επειδή είναι τράπεζες!!!!) και καίνε ζωντανούς 3 αθώους.Και αυτό σήμερα ονομάζεται θυσία,ελευθερία,δημοκρατία....